Ticker

6/recent/ticker-posts

എം.ഗോവിന്ദന്‍@ഒരു കൂടിയാട്ടത്തിന്‍റെ കഥ.

എം.ഗോവിന്ദന്‍@ഒരു കൂടിയാട്ടത്തിന്‍റെ കഥ.
---------------------------------------------------------------------
1968 ഫെബ്രുവരിയിലെ ഒരു സായാഹ്നം....
പഴയ മദിരാശി നഗരത്തിലെ ഹാരിസ് റോഡിലുള്ള 77-B വസതിയിലേക്ക് ഏതാണ്ട് 35 വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരാള്‍ കയ്യില്‍ ഒരു വലിയ
പൊതിക്കെട്ടുമായി കടന്നു വരുന്നു.കുറെ നേരം അവിടെ കാത്തിരുന്നു.പിന്നെ,നേരിട്ട് കാണാന്‍ കഴിയാത്ത ഗൃഹനാഥന് ഒരു കുറിപ്പ് എഴുതി,താന്‍ കൊണ്ടുവന്ന പൊതിയോടൊപ്പം അവിടെ വെച്ചിട്ട് ആ മനുഷ്യന്‍ മടങ്ങിപോയി.ആ കുറിപ്പിന്‍റെ ചില ഭാഗങ്ങള്‍ നമുക്ക് ഒന്ന് വായിച്ചു നോക്കാം.ആള് ആരാണ് എന്ന് അറിയണമല്ലോ...
''....സര്‍,ഇത് ഞാന്‍ എഴുതിയ ഒരു നോവല്‍ ആണ്.എഴുതി അവസാനിപ്പിക്കാന്‍ എട്ട് കൊല്ലം വേണ്ടിവന്നു......പല കാരണങ്ങള്‍ കൊണ്ടും ഇത്
ആരെയെങ്കിലും കാണിക്കാന്‍ ഭയമായിരുന്നു.എന്നാലും ഈ ഭാരം ഒന്ന് ഇറക്കിവെക്കണമല്ലോ....നിങ്ങളെ അല്ലാതെ മറ്റ് ആരെപ്പറ്റിയും എനിക്ക് ആലോചിക്കാന്‍
കഴിയില്ല......''
ഇത്രയും എഴുതി അയാള്‍ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി.
''ഞാന്‍ ഒരു എന്‍ജിനീയര്‍ ആണ്.ബിരുദധാരി.1958 മുതല്‍ പല സ്ഥലങ്ങളിലായി ജോലി ചെയ്യുന്നു.കുറെക്കാലം പട്ടാളത്തിലും ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഇരിങ്ങാലക്കുടയാണ് സ്വദേശം.ഈ പൊതിയിലുള്ളത് വായിച്ചു നോക്കുക.മടുപ്പ് തോന്നിയാല്‍ ഇത് എന്‍റെ വീടിന്‍റെ മേല്‍വിലാസത്തില്‍
തിരികെ അയച്ചുതരിക.അസൗകര്യത്തിന് മാപ്പ്.....എന്ന് പി.സച്ചിദാനന്ദന്‍....''
ഈ കുറിപ്പ് എഴുതിവെച്ച് ഇവിടെനിന്നും ഇറങ്ങിപ്പോയ വ്യക്തി ആരാണെന്ന് നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പോള്‍ ഊഹിക്കാവുന്നതെയുള്ളു.ഒറ്റ നോവല്‍ കൊണ്ട് മലയാളനോവല്‍സാഹിത്യത്തിന്‍റെ ജാതകപ്പലകയില്‍ കയറിക്കൂടിയ ആനന്ദ് എന്ന നമുക്ക് പ്രിയപ്പെട്ട എഴുത്തുകാരന്‍ ആയിരുന്നു അത്.ഈ പൊതിയിലുള്ളത് ഇന്നു നമ്മുടെ പലരുടെയും വായനയുടെ അലമാരയില്‍ നിറം മങ്ങാതെ നമ്മള്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന 'ആള്‍ക്കൂട്ടം' എന്ന നോവലിന്‍റെ ആയിരത്തിലധികം പേജ് വരുന്ന കയ്യെഴുത്തുപ്രതിയും.
ആനന്ദ് അന്ന് നേരില്‍ കാണാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടും കാണാന്‍ കഴിയാത്ത ഈ ഹാരിസ് റോഡ്‌ താമസക്കാരന്‍ ആരെന്ന് അറിയണ്ടേ.അത് മറ്റാരുമല്ല.ചിന്തേരിട്ട ചിന്തകള്‍ കൊണ്ട് മനോരാജ്യം കണ്ട്,ഉറങ്ങാതിരുന്നു നമ്മളെ ഉണര്‍ത്തിയ ചിന്തകനും കവിയും എഴുത്തുകാരനും സര്‍വ്വോപരി നവമാനവികതയുടെ ത്രിക്കണ്ണുമായ നമ്മുടെ പൊന്നാനിക്കാരന്‍ ശ്രീ.എം.ഗോവിന്ദന്‍.
1919 സെപ്റ്റംബര്‍ 18ന് മലപ്പുറം ജില്ലയില്‍ പൊന്നാനിയില്‍ തൃക്കൃണാപുരത്ത് കോയത്തുമനയ്ക്കൽ ചിത്രൻ നമ്പൂതിരിയുടെയും ദേവകിയമ്മയുടെയും മകനായി ജനിച്ചു.കുറേക്കാലം മദ്രാസ്‌ പബ്ലിക് റിലേഷന്‍സില്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്നു.അക്കാലത്താണ് ആനന്ദിന്‍റെ വരവ്.
സാഹിത്യത്തില്‍ എം.ഗോവിന്ദന്‍ തൊടാത്ത മേഖലകള്‍ ഇല്ല.കഥ,കവിത,നാടകം,ലേഖനങ്ങള്‍,പഠനങ്ങള്‍ തുടങ്ങി എല്ലാം ഒരുപോലെ വഴങ്ങുന്ന എഴുത്ത്.
ഒരു കാലത്ത് സജ്ജീവമായ രാഷ്ട്രീയം ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും പിന്നീട് ഒരു രാഷ്ട്രീയവിരുദ്ധനായി മുദ്രകുത്തപ്പെട്ടു.
ആധുനികനാടകവേദി എന്ന സി.എന്‍.ശ്രീകണ്ഠന്‍നായരുടെ ആശയത്തിന് പിന്നില്‍ നിന്നത് എം.ഗോവിന്ദന്‍ ആയിരുന്നു.ഗോവിന്ദന്‍റെ നേതൃത്വത്തില്‍ ആരംഭിച്ച പൊന്നാനി കേന്ദ്രകലാസമതിയാണ് പില്‍ക്കാലത്ത് മലയാളതനതുനാടകപ്രസ്ഥാനത്തിന്‍റെ വളര്‍ച്ചയില്‍ നിര്‍ണ്ണായക പങ്ക് വഹിച്ച 'മലബാര്‍ കേന്ദ്രകലാസമിതി'യായി മാറിയത്.മങ്കട രവിവര്‍മ്മ സംവിധാനം ചെയ്ത നോക്കുകുത്തി എന്ന സിനിമക്ക് കഥയും തിരക്കഥയും സംഭാഷണവും
രചിച്ച് ഗോവിന്ദന്‍ നല്ല സിനിമയോട് ഒപ്പം ചേര്‍ന്നുനിന്നു.മദ്രാസിലെ വെപ്പേരി കേരളസമാജം മറുനാടന്‍മലയാളികളുടെ സംഘടനാബലത്തിന്
ഉത്തമമാതൃകയാക്കി വളര്‍ത്തികൊണ്ട് അദ്ദേഹം തന്‍റെ സംഘടനാമികവ് തെളിയിച്ചു.തമിഴ് ലിറ്റില്‍ മാഗസിനുകളുടെ രൂപഭാവങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊണ്ടുകൊണ്ട് മലയാളത്തില്‍ മിനിമാഗസിനുകളുടെ മുഖ്യപ്രചാരകന്‍ ആയിമാറിയ ഗോവിന്ദന്‍ എന്നും സമാന്തരമാധ്യമങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാന്‍ കൂടെ നിന്ന ആളാണ്.'ലിറ്റില്‍മാന്‍' എന്ന് സ്വയം വിശേഷിപ്പിച്ച ഗോവിന്ദന്‍ എന്ന ചെറിയമനുഷ്യന്‍ വന്‍കിടമാധ്യമങ്ങളെ ഒറ്റക്ക് വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ട് 'സമീക്ഷ' അടക്കമുള്ള പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിലൂടെ സമാന്തരമാധ്യമങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കിയ ഊര്‍ജ്ജത്തിന്‍റെ ഫലമാണ് മലയാളത്തില്‍ മിനിമാഗസിന്‍ രംഗത്ത് ഉണ്ടായ ഉണര്‍വ്വും അതുവഴി ഫേസ്ബുക്ക്‌ അടക്കമുള്ള നവമാധ്യങ്ങളിലെ സാഹിത്യക്കൂട്ടായ്മയും ബ്ലോഗ്‌ സാഹിത്യവും.
ആനന്ദിനെപ്പോലെ നിരവധിയാളുകള്‍ ഗോവിന്ദന്‍റെ കൈപിടിച്ച് നടന്നവരാണ്.മാത്രമല്ല പ്രമുഖഭാഷാശാസ്ത്രജ്ഞനും കവിയുമായ കെ.എ.ജയശീലനെ പോലെയുള്ളവരെ കണ്ടെത്തിയ സാമര്‍ത്ഥൃവും ഗോവിന്ദന്‍റെയാണ്.പുതിയ ചിന്തകളുടെയും ദര്‍ശനങ്ങളുടെയും നിധി കണ്ടെത്താനും അത് കുഴിച്ചെടുത്ത്
പുറത്തുകൊണ്ടുവരാനും ഗോവിന്ദന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൃത്യമായ ഇടപെടല്‍ ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കില്‍ ആനന്ദ് എന്ന എഴുത്തുകാരന്‍ ഒരുപക്ഷെ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നോ എന്ന് സംശയം.അന്ന് അത്രയൊന്നും പ്രശസ്തനല്ലാത്ത ആനന്ദിനെ പോലെയുള്ള എഴുത്തുകാര്‍ക്ക് ആശ്രയിക്കാന്‍ അവിടെ ആ ഹാരിസ്
റോഡ്‌ മേല്‍വിലാസത്തില്‍ ഈ ഉയരം കുറഞ്ഞ മനുഷ്യന്‍ ഉറങ്ങാതെ ഉണര്‍ന്നിരുന്നു എന്നത് മലയാളത്തിന്‍റെ ഭാഗ്യം.
അസാധാരണമായ ചിന്തയും ദീര്‍ഘവീക്ഷണസത്യസന്ധതയും കൊണ്ട് ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍പോലും നമ്മളെ ഗോവിന്ദന്‍ ഓര്‍മ്മിക്കുന്നു.മഹാത്മാഗാന്ധി,എം.എന്‍.റോയ്,
ഐന്‍സ്റ്റീന്‍,കാറല്‍മാര്‍ക്സ് തുടങ്ങിയവരുടെ ജീവചരിത്രമുള്‍പ്പെടെ ഒരു വമ്പന്‍ ഗോവിന്ദസാഹിത്യമുണ്ട് മലയാളത്തില്‍.ഒരു സാഹിത്യകാരന്‍ എന്നതിലുപരി ഒരു നല്ല മനുഷ്യസ്നേഹിയായും പോരാട്ടവീര്യമുള്ള ഒരു ചിന്തകനായും ഗോവിന്ദന്‍ മലയാളത്തില്‍ അടയാളപ്പെടുത്തിയത് ഒന്നും ഇന്നും
മായാതെ കിടക്കുന്നു.
ഒരു കവി എന്ന നിലയില്‍ ഗോവിന്ദന്‍ അധികം വായിക്കപ്പെടുകയോ ചര്‍ച്ചചെയ്യപ്പെടുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്നത് ഒരു സത്യമാണ്.എന്നാലും മറ്റാര്‍ക്കും അവകാശപ്പെടാനില്ലാത്ത ഗുണവും മണവും സ്വന്തം കവിതകളില്‍ പ്രതിഫലിപ്പിക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.സ്നാപകയോഹന്നാന്‍റെ ചരിത്രം
കിളിപ്പാട്ട് രൂപത്തില്‍ അവതരിപ്പിച്ച 'ജ്ഞാനസ്നാനം',വിഷ്ണുവിന്‍റെ അംശാവതാരമാണ് മാര്‍ക്സ് എന്ന് സ്ഥാപിക്കുന്ന 'ചരിത്രപുരാണം',പട്ടാമ്പിപ്പുഴയുടെ
തീരത്തെ 'നോക്കുകുത്തി',പിന്നെ 'ഒരു പൊന്നാനിക്കാരന്‍റെ മനോരാജ്യം' തുടങ്ങി ഒട്ടനവധി കവിതകള്‍ ഉണ്ട്.മാര്‍ക്സിസ്റ്റ്‌ ദര്‍ശനം കാവ്യസൗന്ദര്യത്തില്‍ ലയിപ്പിക്കാനും നാടന്‍ചൊല്ലും ഹാസ്യബിംബങ്ങളും കൃത്യമായ അളവില്‍ കൂട്ടിക്കെട്ടാനും ഗോവിന്ദനുള്ള മിടുക്ക് പല കവിതകളിലും പ്രകടമാണ്.'പ്രാസഭംഗിക്ക് വേണ്ടി ബോധപൂര്‍വ്വം അടുക്കികൂട്ടിയ രചനകള്‍'എന്ന വിമര്‍ശനം നിലനില്‍ക്കുമ്പോഴും കവിതയെ വാക്കേറിന്‍റെ രൂപത്തില്‍ എറിഞ്ഞ്
കൊള്ളിച്ച് മുറിവേല്‍പ്പിക്കും ഗോവിന്ദന്‍ പലപ്പോഴും.വടക്കന്‍പാട്ട് രൂപത്തില്‍ ഗോവിന്ദന്‍ എഴുതിയ ചാത്തുമൂപ്പന്‍റെ കഥയും പാതിക്കല്‍ ഹാജിയാരുടെ കഥയും അതിന് ഉദാഹരണങ്ങള്‍ ആണ്.
ജീവിതത്തില്‍ എന്നും ഒരു ഒറ്റയാന്‍ ആയിരുന്നു ഗോവിന്ദന്‍.ജീവിക്കുന്നത് എന്തിന് എന്ന ചോദ്യത്തിന് ''സുഖമായി മരിക്കാന്‍'' എന്നുള്ള മറുപടിയില്‍ തന്നെ നമുക്ക് ഈ മനുഷ്യനെ അളക്കാനും അറിയാനും കഴിയും.
ഗോവിന്ദന്‍റെ ഏറ്റവും മികച്ച കവിതകളിലൊന്നായി വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നത് 'ഒരു കൂടിയാട്ടത്തിന്‍റെ കഥ' എന്ന കവിതയാണ്.1904ല്‍ കേരളത്തിലെ
സാമൂഹ്യസാംസ്‌കാരികരംഗത്തെ അടിമുടിയുടലാകെയുലച്ച സ്മാര്‍ത്തവിചാരം വിഷയമാക്കിയാണ് എം.ഗോവിന്ദന്‍ 'ഒരു കൂടിയാട്ടത്തിന്‍റെ കഥ' എഴുതിയത്.
ഒരുപക്ഷെ നമുക്ക് സങ്കല്‍പ്പിക്കാന്‍ പോലും കഴിയാത്ത വിധം കേരളബ്രാഹ്മണസമൂഹത്തില്‍ നിലനിന്ന 'ഭ്രഷ്ട്' എന്ന ആചാരവിചാരണയുടെ
തിരശ്ശീല വലിച്ചു കീറി പുറത്തുവന്ന കുറിയേടത്ത് താത്രിയും,താത്രിയുടെ വിചാരണയിലെ കുറ്റക്കാരുടെ പട്ടികയിലെ 55-മത്തെ പ്രതിയായ കാവുങ്ങല്‍ ശങ്കരപ്പണിക്കര്‍ എന്ന കഥകളി നടനുമാണ്‌ ഗോവിന്ദന്‍റെ കവിതയിലെ നായികാനായകന്മാര്‍.കവിതക്ക് വിഷയമായ ആ സംഭവം അന്നത്തെ നിരവധി എഴുത്തുകാരെ സ്വാധീനിക്കുകയും,പലരും പല രീതിയിലും രൂപത്തിലും അതിന് ഭാഷ്യം ചമയ്ക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.എന്നാല്‍ അതില്‍നിന്നൊക്കെ
വ്യത്യസ്തമായ ഒരു നിലപാടും രീതിയുമാണ് ഗോവിന്ദന്‍ സ്വീകരിച്ചത്.
സ്ത്രീ അടുക്കളയിലെ അടുപ്പും തവിയും പോലെ മറ്റൊരു ഉപകരണം മാത്രമാണെന്ന് ധരിച്ചിരുന്ന ഒരു കാലത്ത് അവള്‍ക്ക് നേരെ ഉയരുന്ന ഏത് ആരോപണവും അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത് അടുക്കളദോഷം എന്ന വിളിപ്പേരില്‍ ആയിരുന്നു.അടുക്കളദോഷം ആരോപിക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീയെ 'സാധനം' എന്ന നിര്‍ജ്ജീവമായ ഒരു വാക്കുകൊണ്ടാണ് രേഖപ്പെടുത്തുക.അത്തരത്തിലുള്ള ആരോപണം നേരെ പോകുന്നത് രാജ്യം ഭരിക്കുന്ന പൊന്നുതമ്പുരാന്‍റെ മുന്നിലും.ഒന്ന് ആലോചിച്ചുനോക്ക്
ആചാരങ്ങളുടെ വഴിപോകുന്ന പോക്ക്.ആ വഴിയില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് ഗോവിന്ദന്‍ ചൂണ്ടുന്നത് അന്നത്തെ മാത്രമല്ല ഇന്നത്തെയും സമൂഹത്തിന്‍റെ
മുഖത്തുതന്നെയാണ്.ആചാരങ്ങള്‍ അവസാനിക്കുന്നു.വിചാരണകള്‍ നിയമം മൂലം നിര്‍ത്തലാക്കി.ഭ്രഷ്ട് ഇന്ന് മരുന്നിന് പോലും എടുക്കാനില്ല.എന്നാലും എല്ലാം പുതിയ രൂപത്തിലും കുപ്പിയിലും നമുക്ക് ലഭിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതാണ് കൂടിയാട്ടം നമുക്ക് നല്‍കുന്ന പാഠം.
അന്നത്തെ അടുക്കളദോഷം ഇന്നത്തെ സദാചാരനിയമമായി.അന്നത്തെ സാധനം ഇന്നത്തെ 'ഇര' ആയി.അന്നത്തെ അഞ്ചാംപുരകള്‍ ഇന്നു കോടതിയും നിയമവുമായി.വിചാരണക്ക് ജനകീയസര്‍ക്കാര്‍ വക്കാലത്തും ആയി.ഗോവിന്ദന്‍റെ കവിത ചര്‍ച്ചചെയ്യുമ്പോള്‍ നമുക്ക് മുന്നില്‍ 'ഭ്രഷ്ട്' ഇന്നും നിലവിലുണ്ടോ എന്ന് പോലും തോന്നിപ്പോകും.
ആചാരങ്ങളുടെ പിന്‍ബലത്തിലാണ് കുറിയേടത്ത് രാമന്‍ നമ്പൂതിരി ആറങ്ങോട്ടുകര കല്‍പ്പകശ്ശേരിയിലെ സാവിത്രിയെ വിവാഹം കഴിച്ചത്.അന്നത്തെ ആചാരപ്രകാരം മൂത്തപുത്രന് മാത്രം സ്വജാതിവിവാഹത്തിന് അര്‍ഹതയുണ്ടായിരുന്ന കാലം.എന്നാല്‍ കുറിയേടത്തെ രണ്ടാമനായ രാമന് ആ അര്‍ഹത
കല്പിച്ചു നല്‍കിയത് 'പരിവേദനം' എന്ന ബ്രാഹ്മണനിയമത്തിന്‍റെ സൗജന്യത്തിലൂടെ.ഏട്ടന് അംഗവൈകല്യം ഉണ്ട് എന്നതുകൊണ്ട്‌ അനുജന്‍ വിവാഹം കഴിക്കാം എന്നതാണ് പരിവേദനം നല്‍കുന്ന ഇളവ്‌.അതുതന്നെ അന്നത്തെ പുരുഷമേധാവിത്വം വിളിച്ചോതുന്ന പ്രഖ്യാപനം ആണ്.അന്ന് സാവിത്രിക്കു എട്ടോ ഒന്‍പതോ വയസ്സ് പ്രായം.ഈ പ്രായത്തിനിടയില്‍ പലതവണ അവള്‍ പീഡനത്തിന് ഇരയായി എന്ന് സ്മാര്‍ത്തവിചാരം രേഖകളില്‍ പറയുന്നുണ്ട്.വിവാഹിതയായതോടെ സാവിത്രി, കുറിയേടത്ത് താത്രിക്കുട്ടിയായി.അന്നത്തെ നമ്പൂതിരിസ്ത്രീയുടെ വേഷവും ഭാവവും ആചാരവുമൊക്കെ വിവരിക്കുന്ന
കവിതയുടെ വരികള്‍ നോക്കാം.
''പാവിന്‍ ഞൊറിയില്‍ പാപ്പയായ് താറുടു
ത്തേതും മറയ്ക്കാത്ത മാറിടത്തില്‍
പാലയ്ക്കാ മോതിരമാലകളായ്,കുട്ടി-
ക്കാവുകള്‍,നെറ്റിയില്‍ നീള്‍ക്കുറികള്‍...''
അതായിരുന്നു താത്രിക്കുട്ടിയുടെ രൂപം.ഗോവിന്ദന്‍ വിവരിക്കുന്ന അന്നത്തെ സ്ത്രീക്ക് ''ഓലക്കുടവട്ടമവകാശം''.എന്നുവെച്ചാല്‍ ഒരു ഓലക്കുടയുടെ വൃത്തത്തില്‍ മാത്രം ഒരുങ്ങുന്ന നോട്ടമേ പാടുള്ളൂ.''ഇല്ലം വിട്ടാല്‍ അമ്പലം'',അതാണ് സഞ്ചാരസ്വാതന്തൃം.വിവാഹം കഴിക്കുംവരെ കുട്ടിക്കാവ്,വിവാഹം കഴിഞ്ഞാല്‍
കുഞ്ഞാത്തോല്‍.ഇതായിരുന്നു അന്നത്തെ നമ്പൂതിരിസ്ത്രീയ്ക്ക് ഗോവിന്ദന്‍ നല്‍കിയ നിര്‍വ്വചനം.വിവാഹം കഴിഞ്ഞു ആദ്യരാത്രി മണിയറയില്‍ എത്തിയത് ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ ജേഷ്ഠന്‍.അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെ തന്നെ താത്രിയുടെ പീഡനങ്ങള്‍ അവിടെ തുടങ്ങുന്നു.
സ്മാര്‍ത്തവിചാരം വിഷയമായ നിരവധി സാഹിത്യങ്ങള്‍ മലയാളത്തില്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.അടുക്കളദോഷസാഹിത്യം എന്ന സാഹിത്യശാഖ തന്നെ ഉണ്ടായി.അതില്‍ പ്രധാനമായത് മാടമ്പ്കുഞ്ഞുകുട്ടന്‍റെ 'ഭ്രഷ്ട്' എന്ന നോവലും ഒടുവില്‍ കുഞ്ഞികൃഷ്ണമേനോന്‍റെ 'അപരാധിയായ അന്തര്‍ജ്ജനം' എന്ന കവിതയുമാണ്.
ഉണ്ണികൃഷ്ണന്‍പുത്തൂര്‍-അമൃതമഥനം-,നന്ദന്‍-കുറിയേടത്ത് താത്രി-,ശ്രീജ.കെ.വി.-ഓരോരോ കാലത്തിലും-,തുടങ്ങിയ പുസ്തകങ്ങളും പരിണയം,വാനപ്രസ്ഥം തുടങ്ങിയ
സിനിമകളും ഈ വിഷയം മുന്‍നിര്‍ത്തി ഉണ്ടായിട്ടുള്ളതാണ്.
എന്നാല്‍ ഗോവിന്ദന്‍റെ സമീപനം മുകളില്‍ സൂചിപ്പിച്ച അടുക്കളദോഷസാഹിത്യത്തില്‍ നിന്നും വളരെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു.ആ സമീപനമാണ് കവിതയെ ഒരു മാസ്റ്റര്‍പീസ്‌ ആകി മാറ്റിയത്.കവിത പൂര്‍ണ്ണമായും ആട്ടകഥയുടെ രംഗാവിഷ്കാരത്തില്‍ ഉറപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തി ഗോവിന്ദന്‍.ഒരു സാങ്കല്പികകഥാപാത്രമായി താത്രിയുടെ മുത്തശ്ശിയെ കൂടെ നിര്‍ത്തുകയും,അവരിലൂടെ ഒരു സൂത്രധാരനായി തനിക്ക് പറയാനുള്ളത് പറയുകയും ചെയ്യുന്നു അദ്ദേഹം.ഒപ്പം കീചകവധം മുതല്‍ തുടര്‍ന്ന് സംഭവഗതിക്ക്‌ അനുയോജ്യമായി രാവണവിജയം,രംഭാപ്രവേശം തുടങ്ങിയ ആട്ടക്കഥകളുടെ അവതരണത്തിലൂടെ സ്മാര്‍ത്തവിചാരസംഭവങ്ങളെ കവി സുന്ദരമായി ഒരു അരങ്ങിലെന്നപോലെ
വായനക്കാരനില്‍ എത്തിക്കുന്നു.
സ്മാര്‍ത്തവിചാരം സംബന്ധിച്ച ഔദ്യോഗികരേഖയില്‍ പറയുന്നപോലെ 1895ല്‍ കുറിയേടത്ത് മനയില്‍ നടന്ന ഒരു സംഭവമാണ് കവിതയുടെ രചനയ്ക്ക് ഗോവിന്ദന് പ്രേരണ നല്‍കിയത്.
'അന്ന് പകല്‍ സമയം കുറിയേടത്ത് താത്രി പ്രശസ്തനായ കഥകളിനടന്‍ കാവുങ്ങല്‍ ശങ്കരപ്പണിക്കരോട് പത്താപ്പുരയിലേക്ക്
വരാന്‍ പറയുകയും തലേദിവസം കണ്ട കീചകവധം കഥകളിയിലെ പദങ്ങള്‍ മുഴുവന്‍ കുറിയേടത്ത് താത്രി പാടുകയും കാവുങ്ങല്‍ ആശാന്‍ ആടുകയും
ചെയ്തു.ആട്ടത്തിന് ശേഷം അവിടെവെച്ചു അവര്‍ ശാരീരികമായി ബന്ധപ്പെട്ടു' എന്ന് സ്മാര്‍ത്തവിചാരവേളയില്‍ താത്രിയുടെ മൊഴിയായി രേഖപ്പെടുതപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതാണ്.അന്ന് താത്രിക്ക് 12 വയസ്സും ശങ്കരപ്പണിക്കര്‍ക്ക് 23 വയസ്സും പ്രായം.ഈ മൊഴിയില്‍ നിന്നും ആയിരിക്കാം ഗോവിന്ദന്‍ കവിതയുടെ ബീജം ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തത്.
കവിതയില്‍ അത് മനോഹരമായ ഒരു പ്രണയത്തിലേക്ക് പോകുന്ന കാഴ്ചയാണ് വായനക്കാരന് അനുഭവമാകുന്നത്.ഒപ്പം മുഴുവന്‍ ആചാരങ്ങളെയും തിരുത്താനും തള്ളിക്കളയാനും കവി ശ്രമിക്കുന്നത് നമുക്ക് കാണാം.കീചകവേഷം കെട്ടിയ നടനോട് ഒരു കഥകളി ആസ്വാദകയ്ക്ക് തോന്നിയ പ്രണയം ആണോ അതെന്ന് കവിത നമുക്ക് സംശയം ജനിപ്പിക്കുന്നു.കൂടിയാട്ടത്തിന്‍റെ കാവ്യസൗന്ദര്യം അതാണ്.സ്മാര്‍ത്തവിചാരണ സൃഷ്ടിച്ച ഭ്രഷ്ടില്‍ നിന്നും കലയുടെ കാണാക്കയങ്ങളില്‍ മുക്കി ഗോവിന്ദന്‍ താത്രി എന്ന പെണ്ണിനെ ശുദ്ധീകരിച്ച് പവിത്രം കെട്ടി നിര്‍ത്തുന്നു നമുക്ക് മുന്നില്‍.താത്രിയെ പടിയടച്ചു പിണ്ഡം വെക്കുകയല്ല പകരം ആസ്വാദകന്‍റെ മനസിലേക്ക് കലയോടൊപ്പം പൂവിട്ട് പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയാണ് ഗോവിന്ദന്‍ ചെയ്തത്.
--------------
ശേഷം അടുത്ത ആഴ്ച.
--------------------------------------------------------------
വിവരങ്ങള്‍ക്ക് കടപ്പാട്-എന്‍റെ വായന.
---------------------------------------------------------------

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

0 അഭിപ്രായങ്ങള്‍